Nasze grupy

W przedszkolu funkcjonują cztery oddziały:

1. Kotki Psotki – dzieci 3-letnie

2. Wesołe Tralalusie – dzieci 4-letnie

3. Rozśpiewane Słowiki – dzieci 5-letnie

4. Tańczące Michałki – dzieci 5 i 6-letnie

Charakterystyka poszczególnych grup wiekowych:

Trzylatki

Wiek trzech lat, to okres, kiedy maluchy zaczynają uświadamiać sobie, czego chcą. Ich sprawność fizyczna i intelektualna – pewność ruchów, umiejętność wypowiadania się i formułowania myśli są już wystarczające, by mogły realizować niektóre swoje potrzeby.

Jest to również wiek w życiu dziecka, który wymaga od rodziców i opiekunów dużo cierpliwości, ponieważ dziecko domaga się już zaspokojenia swoich żądań i potrafi przeciwstawić się woli starszych. Ma już własne pomysły i projekty, ale nadal najbardziej lubi współdziałać z dorosłymi. Jest bardzo wrażliwe i czułe na pochwały, oczekuje aprobaty tego, co robi.

Trzylatki cechuje zmienność i nietrwałość emocji tzw. labilność uczuciowa. Polega ona na szybkim wytwarzaniu się uczuć, szybkim ich wygaszaniu, lub też przekształcaniu się w uczucia czasami całkiem przeciwstawne. I tak niemal w jednej chwili dziecko potrafi przejść od śmiechu do łez, od bycia wesołym i pogodnym do stanu niepokoju i zatroskania. W związku z nieumiejętnością maskowania i tłumienia swoich uczuć, dzieci uzewnętrzniają je na zewnątrz. Stąd gdy są szczęśliwe głośno się śmieją, gdy wpadają w złość, krzyczą i tupią nogami, nie ukrywając także awersji do różnego rodzaju obiektów. Ich reakcje są przy tym zazwyczaj niewspółmierne do siły wywołującego je bodźca.

Uwaga dzieci trzyletnich jest łatwo rozpraszana i tylko na krótko potrafią skupić się na jednym przedmiocie. Cechuje je również duża skłonność do naśladownictwa oraz podatność na sugestię słowa. Najchętniej dzieci bawią się samotnie lub we dwójkę. Nie potrafią jeszcze bawić się razem, chociaż na ogół chętnie przebywają obok siebie. Próby współdziałania w zabawie mają charakter czysto zewnętrzny.

Czterolatki

Dziecko czteroletnie lepiej orientuje się w otoczeniu. Postępy w rozwoju motorycznym czynią je bardziej sprawnym. Wykazuje większą samodzielność przy obsługiwaniu się, jak również przy spełnianiu różnych poleceń. Mimo znacznie większej wytrzymałości i umiejętności skupienia uwagi czterolatek zdolny jest do krótkotrwałego wysiłku.

Czterolatek ma zwiększoną potrzebę ruchu i działania, dążenia coraz aktywniejszego poznawania otocznia. Zainteresowania dotyczą poznawania świata rzeczy i zjawisk z najbliższego otoczenia. Dzieci w tym wieku coraz częściej zadają pytania, mówią o swoich spostrzeżeniach i przeżyciach. Zasób słownictwa czterolatka wzbogaca się. Trudności w nawiązywaniu słownego porozumienia z dzieckiem czteroletnim znacznie się zmniejsza. Nawiązuje on społeczne kontakty z dorosłymi i rówieśnikami. Sygnalizuje swoje życzenia, odczuwane zadowolenie czy przykrość.

Dzieci czteroletnie chętniej skupiają się przy nauczycielu, a jeśli i on chętnie z nimi rozmawia – darzą go zaufaniem, dzielą się kłopotami, zasypują pytaniami. Jedną z głównych dróg uczenia czterolatka jest naśladowanie. Dziecko pod kierunkiem nauczyciela aktywniej przyswaja sobie normy współżycia, obserwuje otoczenie i poszerza wiadomości, lepiej wykorzystuje zdobywane umiejętności żywiej reaguje na piękno przyrody, opowiadanie, ilustracje.

Zabawę czterolatka cechuje znacznie silniejsza niż u trzylatka tendencja do szukania towarzystwa, jakkolwiek nadal obserwujemy potrzebę zabawy indywidualnej. W dążeniu do wspólnej zabawy dzieci wymagają pomocy i pośrednictwa ze strony nauczyciela. Nie są jeszcze zdolne do samodzielnego organizowania zabawy, polegającej na współdziałaniu, mimo że taka zabawa je pociąga.

Zajęcia w grupie czteroletniej organizowane są systematycznie. Dzieci słabiej przystosowane do życia w zespole wymagają indywidualnego potraktowania – stopniowego i umiejętnego włączenia do zajęć zespołowych, bez uciekania się do przymusu.

Pięciolatki

U dzieci pięcioletnich bardzo szybko postępuje rozwój umysłowy i motoryczny, wzrasta aktywność ruchowa, zwiększa się również czynnik świadomości w postępowaniu. Zainteresowania dziecka pogłębiają się, zwiększa się też możliwość skupienia uwagi na jednym temacie. W tym wieku zachodzą duże zmiany w rozwoju społecznym dziecka, nasila się potrzeba współdziałania z rówieśnikami, wzrasta wrażliwość na opinie otoczenia, rodzi się potrzeba współzawodnictwa. Podczas zabawy mnożą się konflikty, pojawiają sympatie i antypatie. Dzieci uczą się norm postępowania poprzez wprowadzanie umów i zasad.

Od dziecka pięcioletniego można wymagać, aby umiało się samodzielnie obsłużyć i systematycznie wykonywało pewne prace użyteczne np. sprzątanie po zajęciach, wywiązywanie się z obowiązków dyżurnych. Dzieci, znajdując zachętę i zrozumienie ze strony osób dorosłych, zwracają się do nich z różnymi pytaniami, domagają się uzupełnienia wiadomości, wyjaśnień. Chętnie opowiadają , co im się przydarzyło.

Zabawa dzieci pięcioletnich wyraża przeżycia coraz częściej wybiegające poza tematykę związaną z najbliższym otoczeniem. Jednak podział ról, ułożenie planu wspólnej zabawy o treści bardziej złożonej, to dla nich trudne zadanie. W zabawach ruchowych, których pięciolatki potrzebują bardzo dużo, należy stwarzać dzieciom możliwość gry w piłkę, rzucanie do celu, wspinanie, biegi. Do zabaw konstrukcyjnych pięciolatki używają różnych klocków, ale zwiększająca się precyzja ruchów pozwala na wprowadzanie bardziej skomplikowanych zestawów konstrukcyjnych oraz zabawek mechanicznych. Dzieci coraz częściej wykonują wyznaczone im zadania, potrafią koncentrować uwagę wokół jednego tematu, wspólnego dla całej grupy.